Amevive

Skład

Substancją aktywną Amevive jest alefacept.

Działanie

Amevive jest lekiem biologicznym immunosupresyjnym, którego substancja aktywna alefacept jest rodzajem białka fuzyjnego. Amevive oddziałuje na limfocyty T (jeden z rodzajów limfocytów) – które są odpowiedzialne za rozwój łuszczycy. Amevive działa na dwa sposoby. Po pierwsze hamuje aktywację limfocytów T, które są nadpobudliwe i dają sygnały do szybszej produkcji skóry. Po drugie redukuje liczbę nadaktywnych limfocytów T.

Wskazania

Lek Amevive wskazany jest do leczenia średnio nasilonych i ciężkich postaci łuszczycy u osób dorosłych. Ze względu na brak wystarczających badań nie zaleca się stosowania Amevive u dzieci.

Przeciwwskazania

Ze względu na swoje działanie leku Amevive nie powinny stosować osoby z wirusem HIV. Dodatkowo osoby uczulone na jakikolwiek składnik leku nie powinny go stosować.

Nie zaleca się stosowania leku Amevive u osób, które stosują inne środki immunosupresujne lub stosują fototerapię ze względu na możliwość nadmiernego osłabienia układu immunologicznego.

Środki ostrożności

Przed rozpoczęciem kuracji należy wykonać badania morfoloficzne (zwracając szczególną uwagę na ilość limfocytów). W trakcie kuracji lekarz prowadzący powinien również co 2 tygodnie kontrolować poziom białych krwinek u pacjenta.

Ciąża i laktacja

Wpływ Amevive na ciążę nie jest do końca poznany, dlatego w przypadku zajścia w ciążę w trakcie leczenia (lub do 8 tygodni po zaprzestaniu kuracji) należy poinformować lekarza prowadzącego.

Nie wiadomo czy Amevive przenika do mleka matki. Jednak ze względu na fakt, że wiele leków przenika do mleka matki i może wywołać działania niepożądane u karmionego dziecka należy zaprzestać karmienia piersią lub zaprzestać leczenia lekiem Amevive.

Działania niepożądane

Do częstych działań niepożądanych należy zaliczyć ból gardła, zawroty głowy, kaszel, nudności, świąd, bóle mięśni, dreszcze, reakcje w miejscu wstrzyknięcia.

Do rzadkich, jednak najpoważniejszych działań niepożądanych leku Amevive należą:

• limfopenia – pacjenci z ilością limfocytów poniżej normy mogą nie kwalifikować się do leczenia lekiem Amevive. W niektórych przypadkach leczenia lekiem Amevive może dojść do limfopenii (która jest wynikiem działania leku). Należy wówczas zaprzestać leczenia.
• nowotwory – stosowanie Amevive wiąże się z podwyższonym ryzykiem powstania nowotworów – głównie nieczerniakowych nowotworów skóry. Należy poinformować lekarza o przebytych chorobach nowotworowych. W przypadku wykrycia nowotworu w trakcie leczenia należy zaprzestać kuracji.
• ciężkie zakażenia wymagające hospitalizacji – Amevive ze względu na swoje działanie zwiększa ryzyko infekcji, dlatego nie należy stosować Amevive przy ciężkich zakażeniach. Należy również rozważyć leczenie, jeśli pacjent chronicznie cierpi na infekcje, lub cierpiał w przeszłości. W razie wystąpienia infekcji w trakcie leczenia należy ją dokładnie monitorować i kontrolować.
• uszkodzenia wątroby – Amevive w niektórych przypadkach może prowadzić do uszkodzeń wątroby np. nacieki tłuszczowe z wątroby, niewydolność, zapalenie czy marskość wątroby. W przypadku gdy skóra lub białka oczu robią się żółte należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Ciężkie uszkodzenia wątroby stanowią podstawę do zaprzestania leczenia.

Sposób stosowania

Amevive należy podawać iniekcyjnie domięśniowo. Przed kuracją należy zbadać poziom limfocytów we krwi. Kuracja stosowana najczęściej w dwóch etapach. Pierwszy etap trwa 12 tygodni. W tym czasie co tydzień należy przyjmować lek. Po tym okresie należy zrobić przerwę w podawaniu leku. Jest to pierwszy etap i często wystarcza, aby zaleczyć łuszczycę. Przerwa powinna trwać minimum 12 tygodni. W tym czasie może następować dalsza poprawa wyglądu skóry oraz w tym czasie poziom limfocytów powinien wracać do normy. W przypadku braku satysfakcjonującej poprawy należy po przerwie zastosować drugi etap kuracji 12-tygodniowej – taki sam jak pierwszy. Należy również zwrócić uwagę na to, że nie na każdego działa lek Amevive. Jednak, aby w pełni się przekonać należy przejść cały pierwszy etap leczenia – 12 zastrzyków co tydzień.